Göz attým tesadüfen bu gün aþk defterime Ne çok seneler geçmiþ mazimizin üstünden Oysa hala sým sýcacýk hatýrasý sevdamýn...
O þuh kahkahalarýn çýnlarken kulaðýmda Bir adým attým öne kayboldu suiletin Bin piþmanlýk içinde gerisin geri döndüm Tam da arkam sýraydýn bir elin omzumda...
Nefesini duyuyordum ensemde O þen þakrak sesinle diyordun ki; ’Maziyi unutmadým unutamam da Mahþerde görülecek davamýz bizim ’
Ýrkildim birden bire canlanýnca hayalin Ýçim bir tuhaf oldu burkuldum acýyýnan Ben miydim suçlu olan yoksa þartlar mý Bizi böylesine periþan kýlan...
Düþüncelerimi okumuþ gibi Bir kahkaha fýrlattýn... ’Dur hele dur’ diyordun ’Daha ne dertler açacaðým baþýna Namerdin biri yatýyor burada’ diye yazdýracaðým Mezar taþýna’
Çevik bir hamle ile atýldým üzerine Kendimden geçmiþtim biran bayýlmýþtým sanýrým Ne kadar zaman geçti üstünden bilmiyorum Yorgun bir vaziyette uyandýðýmda Ne sen vardýn karþýmda Ne de senden bir eser...
Ellerimi götürürken baþýma Girdiðimi hissettim en son yaþýma...
Fevzi Cahit Ozanca/Ýzmir Sosyal Medyada Paylaşın:
fevzicahit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.