YAŞADIĞIM OLAY

I
Kemik kemikti elleri.
Zayýftý, kopacaktý her yeri.
Gergindi, karný þiþmiþti.
Bakýþlarý içten, derin, bir okadar da kederli.
Güçsüzdü açlýk kokan nefesi...

Yapayalnýzdý, kimsesiz...
Bir bakaný yok himayesiz...
Camiin bahçesinde,
Selvilerin dibine çatýlmýþtý barýnaðý.
Hayýrlý ellerdendi yaþam baðý...

II
Küçükken ufacýk tefeciktim.
Bir yaþ büyüðüm aðabeyimle,
Ýkizi gibi gezerdim!
Arada aldýðýmýz parayla,
Elma þekeri yerdik, hoplaya hoplaya!

Bazen birimizinkini,
Meçhul teyzeye götürür,
Ýçin için sevinirdik,
Gözlerindeki parýltýyý görür!

III
Bir gün yine gittiðimizde.
Dedi ki bize :’’ yanýyorum, erik alýp gelsenize!’’
Can havliyle, indik merdivenlerden.
Ne kadar istiyordu, inim inim yürekten!

Cebimizdeki, bir avuca yetti.
Kapýp koþup nefes nefese,
Bir aðýzdan çýnladýk:
’’Geldik iþte teyze!’’

Demez mi ki ’’ kaynatýn ne olur onlarý!?’’
Aðabeyim ilk okula yeni baþlamýþtý...
Gürledi her zamanki güveniyle:
’’Tarif edersen ben yaparým teyze!’’

Yamuk yumuk ocakta, kaynattýk erikleri.
Eski kýrýk kaþýkla, yudumlattýk þerbeti.
Ohhh...dedi, dudaðýnda, bir tebessüm belirdi!
Kapanan gözlerinden, bir damla huzur indi!

Sonradan anladýk ki:
Erik suyu, son arzusuydu...
Ruhun þad olsun meçhul teyze!
Anýlarým, dün gibi taze!

Ayþe Yarman Öztekin
"Vaniköy’de Bahar" 2006
Sosyal Medyada Paylaşın: