Yalnýzlýðýyýn buzdaðlarýndayým. Gönlümde kor alev, Yanýyor ruhumun yamalý düþleri. Ömür sayýlmýyor sensiz geçen günler. Hasretin yakýyor, Kabarýyor içimde sana yandýðým dünler...
Sevda gibi birden kaybolmuyor güneþ, Dert gibi aniden çökmüyor geceler.
Akreple yelkovan yarýþsa da durmadan Duvardaki takvim yapraklarý düþse de tek tek Zaman geleceðe yürümüyor sanki. Saniyeleri hayat yumaðýna sarýyor, Attýðým her ilmekte seni arýyorum. Yarýnlarý, yeni acýlarýn tohumlarýyla karýyorum.
Her gece ayrý bir ýstýrap… Sabah olsa ne fayda. Derdime derman olmuyor ki doðan güneþ. Ben gibi aðlamýyor gayri kara bulutlar. Gecenin rengi dünkünden daha koyu. Elimde telefon, gözlerim yollarda… Gelmeni bekliyorum gün boyu...
Yarýn da bekleyeceðim. Gel, ne olur. Ne zaman geleceksen gel, hiç önemli deðil Yeter ki gel gayri.
Dinmiyor içteki sýzým, Bu gün dünden daha da yalnýzým.
Ah! Bir bilebilsen, Hayalin bile beni kurtarmaya yetecek. Seninle dopdoluyum ama sen yoksun. Dayanamýyorum. Kar deðdi sevdama. Yanamýyorum.
Yalnýz seni hatýrlatsýn istiyorum yaðmur damlalarý. Alnýma deðdikçe tek tek, Kurumuþ hülyalarýmý ýslatmalý, Varlýðýný bilmeliyim. Sözde baharý yaþayan kelebekler gibi Seni düþünerek ölmeliyim........................Þükrü TÜRKMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrü Türkmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.