duydum ki kar yaðmýþ doðduðum þehre
pamuk pamukmuþ büyüdüðüm sokaklar
artýk kartopu oynamýyor
coþkuyla kaymýyormuþ çocuklar
gözlerimin buðusunda kümelendi
aný yüklü bulutlar
karla birlikte her evden
ikiþer üçer çocuk yaðardý kaldýrýmlara
ne kabanýmýz vardý
ne çizmemiz
sadece sýcacýk gülüþlerimiz
kimilerinin kýzaðý vardý
kimilerinin üzüm sandýklarý
yokuþtan uçup giderdi kýzaðý olanlar
üzüm sandýðýna dizilirdi kalanlar
gümüþ kanatlý kuþlar gibi uçardýk
acýkmazdýk
üþümezdik
akþam olmasýn isterdik
sabahla sokaða fýrlayan
her çocuðun yüzünde
gri bir hüzün açardý
karlar erirken sessizce
gözlerinden yaþ akar ya
kül çürüðü gülüþlerdir sebebi
külleri dökenlerin
kör müydü yürekleri?
FATMA ÞAHÝN