Uyandým bir gece yarýsý, Her yer olmuþ kömür karasý, Bu gecenin acý yarasý, Ýçimdeki sýkýntý karýn sancýsý.
Aðlýyor bulutlar gökyüzüne bakarken, Anlýyorum þimdi teker teker yere vururken, Her gece sabahý beklerken, Ben de beklerim,gece karanlýðýnda bedenimi saklarken.
Soðuk rüzgar gibi her yerine sarýlýr, Gözler paranoyak gibi etrafa bakýnýr, Korkuyla titrer duvarlar birden daralýr, Uyuyamam irkilirim yataðým alev alýr.
Yýldýzlarda yok bu gece Yatak olur bana,bu yollar kendimce, Boþalsýn üzerimden gözyaþlarý yeryüzüne deðince, Sarsýntý yapmasýn bilinmesin herkesçe.
Uzaklaþýyor yine benden duygusallýðým, Önümde gölgem arkamda korkularým, Bugünden düne kalan tüm kaygýlarým, Gömülür sessizliðe,sabah olunca çýkartýrým…