Ne kadar istese de alýp baþýný gitmeyi ona hiç gücü yok…
Hayýrsýz oðlu güzel gelini ve cennet meyvesi torunu gelmiþ az önce haber verdi terzinin çýraðý
“Muzaffer dayý, müjdemi isterim he”
deyip gevrek gevrek gülerek…
Bir solukta varmýþ eve efendi torunu atlamýþ boynuna hemen gelini sarýlmýþ sýký sýký oðlu biraz çekingen öpmüþ babasýnýn elini…
Hoþ beþ sohbetler yemek faslý Allah ne verdiyse derken su gibi geçmiþ hafta sonu giderken burkulmuþ yüreði emekli Muzaffer efendinin
“dedem sende geliversen bizle”
deyiverince torunu parlayývermiþ gözleri olur diyecek olmuþ önce sonra yoklayývermiþ cebini son on lirasýný torununa harçlýk verdiði gelivermiþ aklýna…
“Baþka zaman inþaAllah”
Demek zorunda kalmýþ çok sevdiði torununa…
Hanýmý anlayývermiþ hâlinden ama çocuk bu anlar mý hiç?
Büküp boynunu iki gözü iki çeþme hem gel de gel
gel de gel…
Yastýk altýndan bir yarým altýn çýkarývermiþ hanýmý gizleyerekten avucunda tutuvermiþ beyinin elinden
“aaa üzme be adam masûmu”
diyerekten býrakývermiþ avucuna emekli Muzaffer efendinin…
03.13 – 10 Ocak 2010 Baþakþehir - Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
muharremali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.