Pamukkale Türküsü

-Adýna kentler yapýlan Hiera ve Selena’ ya...

Bilmem kaç asýr geçti aradan
Kaç mevsim?
Ne sen sayabilirsin yýllarý
Ne yangýnlar, ne seller, ne deprem...
Ne þu üstümüzden geçip giden bulutlar...

Yaþamaktayým yorgun senelerin
Göðsündeki sessizliði...
Senden bana kalanlar:
Ayakta durabilmiþ birkaç sütun
Aklýný kývrým kývrým kaybetmiþ mermer
Efsânelerin korkunç sessizliði
Ve taþ kesilmiþ umutlar...

Ýþte bu türkü senin türkün
Oku okuyabilirsen, duy duyabilirsen
Ya da ýslat dudaklarýný ýlýman sularda
Çaðlarý üzerinden atabilirsen...
Büyü nedir anlamazdým
Sana tutulmadan önce yüreðim...
Mýsra mýsra, hece hece
Ben seni yazdým, sana yazdým...

Ben hiç tanýmadým seni,
Görmedim gözlerimle...
Gözlerin nasýldýr? Ellerin nasýl?
Belli ki güzelden öte güzelsin, zira
Adýna kentler yapýlmýþ
Sütunlardan, mermerlerden...
Hangi deliþmen rüzgâr öpücüklerle
Ýnmiþtir þakaklarýndan, kirpiklerinden?
Hangi su raks etmiþtir
Omuz baþlarýnda?
Kaç yiðidin nabzý atmýþtýr
Avuçlarýnda bilemem? !
Gönlümün içine girdin bir kere,
Baþkasýný sevemem!
Bu türküyü asýrlar sonra,
Söylüyorsam sana,
Bil ki sana yandýðým içindir Selena!

Ben hiç tanýmadým seni,
Görmedim gözlerimle...
Adýna hamamlar, saraylar yapýlmýþ
Kutsal seramiklerden, defne dallarýndan
Kokun sinmiþ mermerlere
Silinmemiþ yýllardan...

Büyük taþ salonlarda
Ýpek giysiler içinde dolaþan sensin.
Kemerlere iz býrakmýþ ayaklarýn,
Bakýþlarýnla þekillenmiþ kayalardan
Halâ yansýmakta kahkahalarýn...
Afrodit’ i bile deli edensin,
Gün ýþýðýnda her sabah
Hamamlarda burcu burcudur nefesin.
Bu türküyü asýrlar sonra,
Söylüyorsam sana
Bil ki seni sevdiðim içindir Selena!

Ben hiç tanýmadým seni
Görmedim gözlerimle...
Gözlerin nasýldýr? Ya göz bebeklerin?
Bak Selena, kulak ver bana
Artýk Kral Midas hakem deðil
Apollonla Marsias’ ýn flüt kavgasýna...
Artýk kavgayý Midas yapýyor
Biliyor musun?
O kocaman kulaklarý
Kocaman kocaman parmaklarýyla...
Artýk ay Tanrýçalarý
Ýklimleri deðiþtirmiyor dudaklarýyla
Anlýyor musun? ...

Asýrlar geçti, geçecek daha
Midas yok, Apollan yok, Marsias yok
Midaslar Tanrýlaþmýþ,
Tanrýlar, Tanrýçalar öylesine çok!
Gel desem, gel desem sana
Asýrlarý fýrlatýp bir kenara
Gelir misin bana Selena?

Ben hiç tanýmadým seni
Görmedim gözlerimle
Dinle, duy, iþit beni!
Del asýrlarýn baðrýný kirpiklerinle
Iþýt beni, ýsýt beni!

Ben þu karþý ovalarýn esmer çocuðu
Çýkýnýmda tuz, þepit, çökelek
Testim omuzlarýmda, içi dopdolu ayran.
Ne babam Zeus, ne Evmenes, ne Midas?
Ne adýna kentler kurabilirim
Ne sütunlar, saraylar?
Yapayalnýz, sade bir insaným
Türkü yakmasýný,
Kaval çalmasýný bilirim.
Gün ýþýðýdýr heybemdeki yük
Derdim asýrlar kadar büyük.
Saçlarýnýn rüzgârýný arýyorum
Bak yana yana...
Gel, birlikte haykýralým cihana
Selena!

Bilmem kaç asýr geçti aradan
Kaç iklim?
Ne sen sayabilirsin yýllarý
Ne köþe süsleri, ne kartal baþlarý...
Nice savaþlar yapýldý senin için,
Kanlar döküldü nice...
Býrakmam ellerini,
Mermer de olsa ellerin
Tutmuþum ya yenice...

Þu yarýsý yýkýk duvarda gezinen gölge
Senin deðil mi? Kimin?
Ya þu yollar hangi sancýya gebe?
Yollar urganýdýr sana olan hasretimin.
Ya þu ýlýman suyun sesi, sýcaklýðý
Sýcaklýðý deðil mi teninin?
Ýpek ipek giysilerin içindesin mermerden
Çaðrýmý bir duysan acýmasýz senelerden
Uzanývermiþsin boylu boyunca
Uyur, uyur, uyursun...
Taþ kesildi takvimlerin elleri,
Canlan, atýl kollarýma ne olursun!
Bu türküyle hicranýmý,
Hasretimi, gurbetimi anlatýyorum sana
Selena! ...

09.06.1982 / Pamukkale

Mustafa Ceylan


Sosyal Medyada Paylaşın: