Sen yokken baba sokaklar vardý yanýmda
Ben onlarýn çocuðuyum
Sen basmadýn baðrýna belki ama onlar bastý...
Yapmacýk sevgi vermediler bana
Yalaný deðil gerçeði öðrendim onlardan
Ekmek deðil taþ verdiler belki ama
Ýki yüzlü insanlarý gördüm...baba
Gönül hýrsýzlarýyla tanýþtým orada...
Madalyonun öbür yüzünü gösterdiler bana
Sen yokken baba;onlar vardý yanýmda...
Ýzbe bir mahallenin yerlerinden çýkmýþ kaldýrým taþlarýnda uyudum.
Gece sokak lambasý altýnda bekleyen fahiþeler nöbet tuttular baþýmda.
Ben bu sokaklarýn çocuðuyum.
Ben hayatý onlardan öðrendim baba...
Anlýyormusun þimdi neden gündüzleri sevmediðimi þimdi.
Karanlýklar dost,arkadaþ,sevgili,ana,baba oldular bana...
Geceleri çýkar gerçekler meydana.
Yüz tutmuþ yalanlarýn kovaladýðý doðrularla yüzleþirsin orada.
BEN BU SOKAKLARIN ÇOCUÐUYUM BABA...
SEN YOKKEN ONLAR VARDI YANIMDA...
uygar kaleci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.