Üç Karanfil Ağlıyor

Eylülün Onikisinde
Üç nefes düþmüþtü
Derin bir ayak izinin içine


Düþtükleri yer
bir avuç kadar topraktý
çokta karanlýktý
Üçü de birbirini
Ölene kadar hiç göremedi

Biri buraya dünya dedi
Biri hücre
Diðeriyse ne olduðunu bilemeden
Düþmüþtü kenar mahallenin
iki odalý
kýrýk çatýlý evine

Dünya denen yer
hem yeþildi ,hem de masmavi
Top oyanarken acýkan ,
yaþlý çocuklarýn ruhuna
Çimenler sofra kurardý
Baharlar anne kokardý
kýr çiçekleri papatyalar açar,
hayaller kabuk kýrardý
Cevizler karasýný sürerdi
kýna gibi avuçlara

Topladýklarý kýþlara
kendi gözlerini çýkarýp takardý
Kardan adamlar yapardý babalar
Sanki hiç yaz gelmeyecek gibi
kýþýn boynuna kýþ baðlardý
Kýrmýzý ayakkabýlý
beyaz kurdelalý kýzlar

Yol kenarýnda namlular beklese de
siyahý üzerine yorgan gibi örterdi
kara kalemin
beyaza yazdýðý ýþýklar

Iþýksýz hücrenin içinde
küçük bir pencereden
iri iri gözleriyle
hayatýn iki yüzü
biribirine bakardý

Aslýnda sýrt sýrta yaþar
ama birbirlerine hiç bakamazlardý
ne zaman biri üþüse ,diðeri yanar
biri gülse diðeri aðlardý
Ýþte bunlardan
her zaman gülen
hücereye bakan dünyaydý

Hücre de ,dünya da
Biri aynanýn önü
Öbürü arkasýydý

Arkasý her zaman
Ýki odalý
Kýrýk çatýlý
Kenar bir mahalleye bakardý
burada çocuklar
süt içmez süt satar
ekmek almaz, ekmek toplardý
Annelerin elinde iðne izleri
babalarýn cebinden
yoksulluktan açýlmýþ deliklerden
umutlarý yuvarlanýrdý
iffet namus ve yaþam uðruna
yüzlerini sabahla silerken
ellerinin karasý
gözyaþlarýna bulaþýrdý

kimi bu hayatda iþçiydi
kimi de
hayatý üzerine iþlerdi
kimin iki yakasý bir araya gelmezdi
kimi de
iki yakayý bulupta
üzerine giyemez di
birinde hayat üþürdü...
diðerindeyse insan


Aslýnda bu üç nefesin
Biri sað elimde
Diðeri sol elimde
Kardeþ olduklarýný bilemeden
Dünya denen
barýsýn bedeninde
can verdi

Takvimlerden yapraða
Eylüllün mezarýna
yýllarca gözyalarýmýzla
Aðlayarak
Üç karanfil düþtü

Oniki Eylül’e ...
duygusalca
21/09/2009

Sosyal Medyada Paylaşın: