her insanin farkina varmadigi kesfedemedigi bir gercegi kavradin bak sonunda...
gülmek...!!!
tebessüm etmek, biraz deliligin sinirinda... ama hayata tutundugun bir varlik oldugun gercekliktir bu...
ne maddi karsiligi var gülüsünün... ne düslerden calar yani umutlara dair... hayatla tebessümlerinle kucaklasiyorsan iste sicacik bir siginagin var insani olmakla baslayan...
yetmez elbette... ailen olmali... dostlarin... sevdiklerin ama en kötü anlarda sigindigin bir yüregin olmali...
sunumu olmali her seyiyle... iste ben buyum dedirtmeli... söz cikmasin isterse dilinden susmakla konusmali benligin... ama önce bir yüregin olmali... yasadiginin farkina varabilecek...
o yürek ki... dayanmali en acimasiz saldirilara... kötülükleri bogmali her atisinda...
incinsede...kirilmis olsa da... tasiyabilmelisin agirligini... fark edemiyorsan icinde barindirdigini bosuna kalp atisi senin ki...
insan önce kendini sevmeli.... deger vermeli varligina... sonra icindeki degerin sunumu olmali her seyiyle... en samimiyetsiz sirt vuruslara... siginagin olmali düstügünde, en soguk iklimlere...
bir yüregin olmali... sadece icinde cirpinmamali... attikca her nefes alista sana hayatla ilgili sevgi asilamali...
görünüsünün, sahte yüzlerin anlami yok... icinde tasidigin bir yüregin olmali... iste ben buyum dedirtmeli söz cikmasin isterse dilinden susmakla konusmali benligin... ama icinde bir yüregin olmali...
my@yigitce2007 Metin Konak
Sosyal Medyada Paylaşın:
yigitce2007 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.