_ Hani daha iblisi aðlatacaktýk.
Peçesini araladý bak gülüyor artýk_
Bir ayraçtý geride býraktýðýn intihar.
Katýksýz, acý bir tat yürekte kalan
Yine beyaza inat
En karayý çektin üstüne…
Vahþi kadar ümitli olamadýn.
Çarmýha gererek hayatý
Ölümü döndürdün kendine.
“Toprak” dedim.
“Artýk geç ” dedin.
“Beden” dedim.
“Savur” dedin.
Küllerini savurmak ve en aðýrýndan yaþamak düþtü payýma.
Ýðreti durdu yakama iliþtirdiðin hayat
Ölümün kanadýna takýlý kaldý düþler.
Düþler ki matem giymiþ
Ah yokluðun zirvesinde sam yeline tutulan
Ve tutunamayan
_nasýl da kýþkýrttý
ne de çabuk kandýn iblise_
Bilirim hiçbir dem barýnmadý sinende bahar
Lakin bu kadar çaresiz olmamalýydýn âdemoðlu…
Bak!
Sura üflenmeden düþtü ayrýlýk
Ve bir kýymýk gibi saplandý çýkmamacasýna…
Hafýzadan düþmeyen
Ve her dokunduðunda kanayan
Bir kaç kýraatsiz, yaralý kelam çivili kaldý.
Faniler anlamaz oldu nicedir halimden
Mühürledim dudaklarý
Bir aðýt düþürmedim geceye…
Ýsyan havaya, suya, topraða düþtü
Lakin sönmedi.
_bak ben de güldürüyorum iblisi artýk_
Ölümün arifesindeyim þimdi en az senin kadar.
Yüzüm ölüme dönük.
Ya benim küllerim
Kim savuracak?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.