her þeyden ötesi
“kimsesizliðin” kanunu ve kitabý aþk oldu
yasaklandý muhafazakar bir tanrýnýn emriyle
kalbinde sadece "ben" kalana kadar
bir süreliðine
kayýp bir dilek için
kuzguni gece
tan vaktini
tam vaktinde tavaf ederken
düþlerin belirsizlik saati iþliyor
yýldýz köþelerinde
ve yapraksýz bir aðacýn altýnda sere serpe
kýyameti ertelenmiþ ömrümüzün kaderi uyuyor
uyanýyor yanlýþ bakýþlarda birikmiþ günahýn
okundukça daha çok yanlýþ olan duanýn kabulü sanki
nasýl bir kalabalýksýn
ki
o yerde
seni baþtan çýkaran bir yalnýzlýk çaðýrýyor
þimdi herkesin dolaþtýðý kimsesizlik gibi
tek baþýna doðuyorsun
zaman daha çok çocukken baþlýyor her þey
sözler gözler yüzler tanýyor bedensiz ruhun
bedelsiz piþmanlýklar için
ya da kendine yazdýðýn hayatlarý ayýklama geçiyor
yaprak günlerin
bu ben miyim deðil miyim bu ben miyim
ve dikensiz bir gülün renginde kanaya kanaya
kanatmayý öðrenmiþ duygularýmýzýn aslý uyuyor
utanýyor zinaya zorlanmýþ her aþk tarifi
tekrarladýkça atýþlarýný kalbinde
nasýl bir çoksun
ki
o yerde
seni baþtan çýkaran bir aþk çaðýrýyor
þimdi herkesin yaþadýðý kimsesizlik gibi
iki kiþi oluyoruz
tesadüftü aslýnda aklýmda bir son
bir meditasyon dönemiydi sanýrým
ruhum arsýz bir gölge peþindeydi
sesim göçebe
yýllarýn penceremde gülümsediði hayaldi
tüm gerçeklerin intihar etmesi gibi
ve vedasýz bir gidiþin ardýndan baka baka
aðlamayý evlat edinmiþ gözlerimiz uyuyor
korkuyorum her düðümde düðümlendikçe
kaç hýçkýrýk benden izinsiz gömer kendini söylesene
nasýl bir bensizlik
ki
o yerde
seni baþtan çýkaran bir git çaðýrýyor
þimdi herkesin yaþadýðý kimsesizlik gibi
tek baþýma ölüyorum