TEK BİR KURŞUN ...

TEK BÝR KURÞUN ...



bir yalýn ateþtir bu
çýtýrtýlarla
kývýlcýmlanan
harlanan

kuru güz dallarýmdýr yaktýðým
büyüyor alevlerim git gide

mevsiminde açamamýþ
ayaza ikram ettiðim çiçeklerimce
ve gönlümce yaþayamadýðým sevdâný
kül ediyorum
hisset þimdi
yan
yanabildiðince

görmediðin dumanlarým tütsüleyecek þehrini
birazdan
simsiyah
ve ben kokulu bir tül gibi kapanacaðým gözlerine

benim ellerim deðil saçlarýný okþayan
öpen ben deðilim dudaklarýný

bu hiç olmayacak

biliyorsun
hiç bir gün
elindeki altýn dikdörtgenin ýþýðýný tutup yüzüme
bakamayacaksýn gözlerime
bir tütün içimi bile olsa

saçtýðým inciler tespihlenmeyecek parmaklarýnda
yemin olsun ki baþucunda asýlý Kelâm-ý Kadîm’e
ve kör kurþunlara ikram olan þehitlerime
bir mezar sessizliðinde örttüm üzerimi

ölü topraðý gibi nemli
soðuk
soluksuz
serpildin üzerime



þimdi
o yanan ateþ var ya
cezirlerinden el-amân diyen sularýmýn çekildiði yerde
üryan yüreklerin o el deðmemiþ bakirliðinde
ve heder edilmiþ cümle sevdalarýn kiniyle
o ateþteyim artýk

ne kendimi
ne seni istemiyorum
bundan sonra da lâzým deðiliz
varlýðýný inkâr ettiðimiz sevgilere

aldýðým her þeyi geri verdim çoktan kurþuni küllerime
tek bir kurþun kaldým þimdi namlunun ucunda

vakit tamamdýr bitmek için
varsa cesaretin
düþür horozu
çek tetiði

ateþ et yüreðin/m/e...

ceyda görk

Sosyal Medyada Paylaşın: