SAYENDE BU ŞEHRİN DELİSİ OLDUM SEVGİLİ İhsan TURHAN
SAYENDE BU ŞEHRİN DELİSİ OLDUM SEVGİLİ
Bulutlarýn hüzün yaðmurlarýna boðulduðu bir Ekim günüydü Hiç bilmediðim bir þehrin sýnýrýna girmiþtim Ateþ sigaramýn izmaritine dayanmýþ Kadehin içindeki þarap kendi tortusunda uyanmýþtý Sen, sana yakýþmayan siyah bir elbise giymiþtin. Hiç konuþmadýn, hatta umarsýzca baktýn bana Konuþmadýn, gülmedin ve aðlamadýn, sadece baktýn Kýsacýk bir anda bir veda zamanýnda Onca yaþanmýþlýk nasýl sýðardý bir göze düþen hayale bilmiyorum. Ancak benim gözlerime sýðmýþtý Tanýþmamýz, mevsimlerin bahara dönmesi Senin geliþinle, yýldýzlarýn rengârenk yanýp sönmesi Güzel olan ne varsa, gözlerimin önünden bir bir geçti Sen arkaný dönmüþ giderken Ben hasretin þehrine giriyordum…
Karanlýk, güneþin doðmadýðý Nisan yaðmurlarýnýn hiç yaðmadýðý Yerlerde güvercin ölüleri Bütün kelebeklerin renksiz olduðu bir þehre Acýlardan ve vedalardan geçenlerin þehriydi bu þehir Gökyüzünü mavi bulutlarýn yerine, Muammalarýn kapladýðý, Kýrgýn yüreklerin, yok oluþ tarlalarýndan çaresizlik topladýklarý Þehre koydun Koydun beni ve gittin… Her veda bir öncekinden sancýlý oluyormuþ, Her yaþanmýþlýðýn kendisine has olduðu gibi Bu þehir beni sevdi, ben þehri sevmesem de Bu þehir beni sevdi Duvarlarý hüzün þiirleri ile kaplý, her yerde gözyaþý Renkler yok, gülümseme yok, umut yok, bekleyen çok… Hiçbir beklenen gelmedi ve hiçbir bekleyen, bir geliþle gülmedi Ya da ben görmedim…
Ben mi? Bense hep düþünüyorum artýk! Neden mi? Aklýmý alýp gittiðin gün… Ben bu þehrin delisi oldum sevgili! Sevdan bir huniydi baþýmda Ve kolsuz beyaz bir gömlek vardý hep gözyaþýmda Gülümse sevgili, gülümse… Sayende; Bir sevdanýn delisi yazacak mezar taþýmda
ÝHSAN TURHAN Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.