Ah ellerim,
Ayalarý nasýr tutan, çatlak elerim.
demir döven, tarla süren
Týrpan tutan, çekiç vuran
yedi tepeden güller deren ellerim.
Þimdi böyle çaresiz mi kaldýnýz?
Ah ellerim,
Çorak toprak misali kavrulmuþ ellerim.
kalem tutan, kitap yazan
cehalete savaþ açan,
duygulara mýzrap olan,
Cana can katan ellerim.
Þimdi böyle çaresiz mi kaldýnýz?
Böyle titrek, böyle ürkek,
böyle nasýrlý
ve böyle bomboþ kalan ellerim.
Þimdi ürkek kuþ misali titremektesin.
Ah ellerim,
kuru yapraklara dönmüþ,
sararmýþ ellerim.
Bir zamanlar yaþama renk katan,
umuda yelken açan,
þimdi bir gazel gibi uçuþan ellerim.
Söyleyin þimdi, ben sizsiz neyleyim?
Ferah Yýlmaz - daðarcýk /Ýzmit -18.07.2009
Hikayesi : 13.05.2009 tarihinde görevli olarak gittiðim Kocaeli’nin Lütfiye köyünde rastladýðým Selahattin amcanýn emektar ellerine atfedilmiþtir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.