HAN DUVARLARI

HAN DUVARLARI / BEBEK

Doðdun ey! Bebek,
“Hoþ geldin” var hanede, yüzler gülmekte.
Sen merhaba derken yaþama,
Nerede, kimler, son nefesi vermekte.

Doðdun ey! Bebek
Mutluluk getirdin özlemli bedenlere.
Hadi, bir el salla,
Sen gelirken, terk edip gidenlere.

Yolun uzun olsun Bebek!
Engelin olmasýn desem, yalan söylerim,
Çakýl taþý olsun sadece önlerinde
Aþýlmaz daðlarýn olmasýn gelecek günlerinde.

Ýlk adým zordur önce,
Düþe kalka, arþýn -arþýn.
Hele o ilk diþ çýkarýþýn;
Beklide o olacak,
En acý yakarýþýn.

Varsýn acýn bunlar olsun bebek
Ýncitemesin seni bir baþka beden
Sen öyle bir varlýksýn ki!
Ne dirençler bahþetmiþ, “Yoktan var eden”

Yolun uzun olsun bebek!
Dert görme yüreðinde.
Ne fýrtýnalar durduracaksýn bilsen,
O bedenin yýkýlmaz direðinde.

Sonrasýnda iz kalsa da üzerinde,
Hissetme hiçbirini, senden daha derinde.

Yolcusun bebek!
Bir han var ününde, bin bir duraklý.
Bilemezsin içerisinde,
Ne tuzaklar saklý.
Kimisi var ki hele, tam dokuz kursaklý.

Yollar tozlu,
Yollar ýslatýr göz pýnarlarýný.
Unutma Bebek!
Her dalga aslýnda,
Biraz daha hýrpalar,
Han duvarlarýný.

Cemil YILDIZ
15.07.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: