bana doðsada doðmasada güneþ her sabah çýkacak baþkalarýna perdeler aralanmaktan yüreðim bakmaktan ardýndan geçen günlerin durgun nehire döndüm usul usul akarken daðlarýn eteklerinden evsahibim alabalýklarý bir bir býraktým ardýmda
hayat durdu sularýmda artýk güneþide almýyor mavim ayný yüreðim gibi tenimde kurudu beklemekten çöl sýcaklarýna kapýlmýþ giyorum bahtýmýn rüzgarýna
usulca sokul hayatýmýn rengi gir koynuma sessizce ve öyle iþle ki damarlarýma unutayým bütün maziyi farkýna varsada zülmeden saat yüzüme vurmasýn umutsuzluðumu
beklemisin kimse artýk gurbetleri üzülmesin gözlerim aðlamasýn sevmelerim konsun bir kelebek hülyalarýma terketsin özlemler kuvvetle muhtemel, geliþin giden bahar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlü_mavii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.