gecenin kasvetli kavisleri gibi
hiçliðin ve bitmiþliðin ortasýnda hayat
yaþam,bir atomun çekirdeðiyle yeþerdiyse de
hala silinmedi patlamanýn izleri
ve milyarlarca yýl sonra,arta kalan
bir radyasyon kýrýðý gibiydi þairin dizeleri
tutaný kavuracak
okuyaný hasta edecek
bir miktar zehirli gaz...
zaman bir cevþendi, beþerin dudaklarýnda
yine de tevekkül etmedi insan, arsýz ruhuyla
yüzünde Ares’ten kalma, kara bir maskeyle
ulaþmak istedi füzyon denen
felaketin nirvanasýna
ama; sen güvenme zihnindeki sorulara
çýlgýn bir bilim insaný olma, bunca yýl sonra
sana, füzyon felakettir
býrak atomu parçalama, dedimse de
akislerin mora çaldýðý gece
atomu ta göbeðinden ayýrdýn zerreciklerine
ne nötronlar ne de protonlar
hiç biri elektronlar kadar hýzlý deðildi
atomun çekirdeðinde
seni çýlgýn, aldýrmadýn deðil mi saçýndaki yýldýzlara
aldýrmadýn
gökkubbenin altýnda zýrýl zýrýl aðlayan zamana
o büyük patlamadan sonra
sokaðýn tavanýna yükselirken bir toz bulutu
gözlerimde cilalanýyordu
senin ve hiroþimalý çocuklarýn tabutu
o zaman anladým
ne nankörmüþ insanoðlu, ne nankör
eritmek için göðsündeki buzlarý
cehenneme çeviriyor, yaþadýðý diyarý
ve avuçlarýnda ezelden kalma radyasyonla
okþayýp, hasta ediyor yetim çocuklarý
sen!Afrodit
aðlýyormuþ gibi bakma camlara
ve boþu boþuna yýkama gözlerini
çünkü; zemzem de olsa
hiç bir su çýkaramaz radyasyon kirlerini
bundan böyle, mahkumsun dünyaya þaþý bakmaða
vallahi, kelamýn en güzel durduðu kitap bile
haykýrýrken büyük patlamayý
senin, kan kesmiþ gözlerinin afaklarýnda kalýyor
þairlerin ve þiirlerin gizemi
ve ben, Afrodit!
Zeus’a, Hera’ya and olsun ki;
zamanýn buðusunu yemiþ bir camýn ardýndan
zorda olsa görüyorum seni
yýllar sonra mor bir entari giyinen
haziran sabahýyla güne uyandýðýnda
kirpiklerinden sarkacak bütün perþembe hüzünleri
zehirlecek ardýnda býraktýðýn
ekmek kýrýntýlarýný yeyen sokak kedileri
sakýn ha, sakýn!
kýrýntýlarý bulamadan yoðurda
saçma ortalýða
ve ben üzerinde balmumu olmayan adam
bu gece, bütün ýþýklarý söndürüp
tüm pencerelerimi kapattým, fildiþikulemde
boðazýna kadar radyasyona gömülmüþ bir halde
düþündüm uzun uzun
zaman geçtikçe anlýyormuþ insan
ne kadar çýldýrmýþ olsa da þair
mýsralarýnda gizli bir Hades olduðunu
ve geç de olsa anlýyor insan
aslýnda her þairin biraz deli olduðunu
þimdi çöz çözebilirsen þairlerin sýrrýný
ama unutma iþin ucunda
çözüp Hades olmak da var
çýldýrýp þair kalmak da...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.