ah sevgili ! yine yakaladým kendimi düþünürken seni gecenin kirlerinde sesim karýþtý sessizliðime ve üþüdüm ve ölüyorum usul usul sana uzak bu kaçýncý þehir yýkýla yýkýla inþa edilen ve kendi coðrafyamýn azgýn fýratýnda ben yapýþmýþken kursaðýma sen…
yine susuyorsun sevgili ! düþlerime bile sessizliðinle iniyorsun örtebildi mi bu susmalar korkunu ve iþte aylardan eylül mevsimse kýzýl sarý kalmadý sende artýk bu aþkýn yakan hiçbir tarafý aklýmda bir mýh gibi bittiðine bitiþim...
nasýlsýn sevgili ! uzaðýma düþtün düþeli bana ait hiçbir þey götürmedin giderken artýk çalabilirsin dilinde sana ait türküler yüreðin özgürlüklere fora sen düþünme arkanda kalan nasýl bir alabora ben her zaman biraz direnç saklamýþtým zulamda...
baðýþla sevgili ! ruhumda gizemi çözülmemiþ bir yolculuk var artýk dayanmýþken kapýya bütün zamanlarýn ayazý býraktým ben kardan adamlara havuç burun takmayý bir göçmen kuþun kanadýnda þimdi bütün üþümüþlüðüm biraz geç oldu ama sýcak iklimlere bu son düþüm...
sevgi kaya @ 2009
"istedin ki sana sýðsýn düþlerim, düþüncelerim...bilemedin ki ben düþlediðim sürece düþünenim..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevgi Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.