* Gecenin karanlýðýna dalan bakýþlardaki merak, fazla uzun sürmedi. Kýsa bir süre sonra Kurtyaka tarafýndan obaya doðru dalga dalga yayýlan kopuz týnýsý ve Aybar’ýn sesi, meraklý bakýþlara derin bir nefes aldýrdý:
Kara çadýr gölgesinden ter doðar,
Her iklimde parýldayan fer doðar.
Bilge Koca öðüdünden Ertuðrul:
‘Yerim yurdum Türkmen obam’ der doðar.
Hayme Hatun yazmasýnýn alýnda,
Kýrk çiçekten kýr kokulu balýnda,
Ertuðrul’un salkým saçak dalýnda,
Yetmiþ ilde yetmiþ beylik yer doðar.
Han Oðuz’un tunç yürekli boyundan,
Yer daðlayan dað eriten huyundan,
Günlemeli kara kazan suyundan,
Ebe Hatun ellerinde er doðar.
‘Soy yürüsün’ deyip ebed peþinde,
Damla olur, börtü-böcek diþinde.
Gündüz Alp’in sýrýlsýklam düþünde,
Çayýr çimen yeþil yeþil gür doðar.
Aybar adým ak yüzlerde öz benim,
Kopuzumla Kurtyaka’da köz benim,
Ertuðrul’dan yayýlacak söz benim,
Derim ‘elbet bey oðlu bey hür doðar!’
Hakan Ýlhan Kurt