belkide hiç susmadýk yalandý belkide kurduðumuz tüm cümleler yada; öznesiz devrilmiþlerdi de üstümüze bu yüzden bir anlam yükleyemedik
bazen açýk eflatun bir rüyaya dalardýk hülya olurduk sonra uyandýrýlýp düþümüzden düþerdik kendi içimizden bir uçurum boyu derinliði acýya eþdeðer
kirpikten süzülen her inci tanesi aklasa bizi yinede vazgeçmeyiz aþkýn günahýna girmekten kirlenmiþ yürekler oysa leke tutmasýn diye koyu kýrmýzýdýr rengi
cennet bakýþlarým solar yüzümde cývýldamaz kuþlar sesimde ve artýk kan çaðlamaz damarlarýmda deli çaðlarým mengenede
dün gömdüm yüreðimi topraðý halâ taze tüm ruhsuz bedenler yaðmur bombasý atýn gözlerinize gelip iki damlada siz dökün kimsesizliðime
ne acýdýr ki öykünürüz öyküsüzlüðümüze oysa kahraman olmak cesaret iþi ve biz korkarýz aynadaki aksimizden bile
ermiþ þehirlerde vurulduk belki aymazlýðýmýzdan, yine de hep Aþk dedik. ve bin kere öldük...
Gülay Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.