Hayat ne kadar acýmasýzsýn !
Körpecik yavrularada mý acýmýyorsun.
Solgun benizleri, soðuktan nasýr tutmuþ
Kükücük elleri.
Açlýktan kurumuþ minicik mideleri.
Sevgisizlikten incinmiþ hisleri.
Korku denen illet almýþ hayallerini,
Söndürmüþ o gözlerdeki umutlarýný.
Bir yudum suya, bir lokma ekmeðe
Muhtaç ediyorsun,
Kimsesiz yoksul býrakýyorsun,
Kötü þeylere yönlendiriyorsun,
Yeter artýk Hayat ! Ne yapýyorsun.
Çek ellerini o körpecik vücutlardan.
Seni sevmelerini
Sýkýca sarýlmalarýný geri ver.
Hayallerini, umutlarýný geri ver.
Sýcacýk olsun artýk elleri.
Sevgiyle, Umutla baksýn o güzel gözleri.
Yarýnlarýndan korkmadan,
Hayallerinden vazgeçmeden,
Ümitlerini tüketmeden
Büyüsün o güzel bellekleri.
Ve Hayat ! Yok etme
Geleceðimiz olan ,
O körpecik BEBEKLERÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.