kendini þaþýrmýþlarýn
harabe adresini gösteriyor pusula
uzak bakýþlý zamanýn
þimdisine yazýlmýþ bir muamma
duvarlarýna asýlmýþ hatýralarýn
tozunu alan kalp
aklý sildikçe selimden
kendi kurguladýðý hayatý yaþar
eþkal
aþk’a kaçýnýlmaz bir pervane
sen öylece dur orada
topraktan
sudan
havadan
hiç olmazsa umuttan geriye kalaným
kaybolmaktan korktuðum yolunda
çölde kum tanesi yalnýzlýðýdýr
huzurda ayin yapan ruhlarýn sancýsý
yaktýkça alazýnda dudaklarý
biliyorum ayýp sözler karþýlayacak aþk’ý
pusunun arsýz takibi
günün kaderine yazýlmýþ
emdikçe hayat geçmiþi
ezdikçe söz yemini
sûret
aþk’a kaçýnýlmaz bir ayna
sen öylece dur orada
yalandan
yanandan
kandan
hiç olmazsa adýndan geriye kalaným
kendimi bulmaktan korktuðum yolunda
yürüdükçe sarsýlýyor kimliksiz ruhum
tam ortasýnda hayatýn
sonun en güzel tadýnda
þimdi ölüler geçiyor yanýmdan
sürüden ayrý
yetiþmeliyim gayrý
gün ýþýðýndan kaçan
göz kapaklarýmda þirazeden çýkma bir intihar
vardým diye seviniyor
ecel koy/n/una
ölüm
aþk’a kaçýnýlmaz bir kavuþma
sen öylece durma orada
ne sözümde
ne gözümde
ne düþümde
artýk seni göstermiyor kalbimde ki pusula…