Açýlýr pencere karanlýða…
Sarar seni tutsaklýðý,
Görünür sonra vicdansýzlýðý,
Alýr götürür insan düþmanýna…
Açýlýr pencere karanlýða…
Kýyýmlara gebe, gaz odalarýna,
Özgür kýlar vicdansýzlýðý,
Tutsak eder insanlýðý…
Açýlýr pencere karanlýða…
Ýnsan der, renk, dil, din verir.
Vicdan der, kýyým, iþkence, gaz odalarý verir.
Özgürlük der, para, kan, ölüm verir…
Açýlýr pencere karanlýða…
Sana düþman ona dost,
Ýnsandan, insana ölüm,
Sana, bana deðil bizlere kýyým…
Dur deme, anlat.
Yeter deme, savaþ.
Bitti deme, savun.
Sen deme, Biz…
Açýlýr pencere karanlýða
Tutsak, kýyým, vicdansýz geleceðe…
Dur deme, yeter deme, bitti deme,
Savaþ, savun, anlat
Sen deme, Biz…
Gelecek aydýnlýk pencere,
Biz…
Karanlýðý geldiði yere yollayan,
Biz…
Savaþan, savunan, anlatan,
Biz…
Ýnsandan, barýþtan yana,
Açýlan pencere…
Biz, Biz, Biz…
Mehmet Öztürk.
“balaban Kent Þairleri”