uzak

aþkýnýzdan artakalan yaralý hayvan. ben
daðlara sýðýnan göllerin sýkýntýsýyla
uyanýyor her gece çöl sesi duyuyorum
yurt diyorsunuz yurttaþlýk ödevi mi ne
daðlara düþerken ateþböcekleri, ölüme
kaskatý o çýðlýk gibi kýrýyorum kendimi
ve yaralý son bir hayvan gibi soluyorum

günahýna cehennem o kefende yanýyor
yurt lanetine sürgün dalgýn bir ýrmak
kanýyor içine akýyor kendine kýrgýn
daðlara sýðýnan göllerin sýkýntýsýyla
sual ediyor doðrulup söylemek istiyor
rüzgar kadar mý yýldýzlar kuþlar kadar
unutmak isterdim nereli olduðumu

unutmak isterdim hep unutalým isterdim
besso na býqendo na gon býqendo na..

utanýr ama halk çýðlýðýyla yaralý yaným
gece yine ölümle çöker o ay kokusuna
yýkýlýr iniltisi üstüme o dað rüzgarýnýn
kanlýdýr o aðýr bir orman yangýnýdýr
sual eden ölüler bile konuþmak ister
unuttuk nereli olduðumuzu ölünce biz
unutur musunuz siz yaþayan divaneler

saçlarýnda asýlmýþlarýn aklaþan ömrüyle
buhura sýzan bu kan uðultusu içindeki
ay yoksunu gece kadar bahtsýz halk
yýrtýlýrken damarlarý bir mermerin bile
kan ýsýrýyor çocuklar karpuz içlerinden
bu rüzgar bu iççekiþimden

dilim lal ve saðýr çýðlýðý kalbim kýrmanç
daðlara sýðýnan göllerin sýkýntýsýyla ahh

ezik bir çocuk sesiyim þimdi uzak bir kreþte..
Sosyal Medyada Paylaşın: