her þey sana hazýrlanýyor
uçsuz bucaksýz bir inayet
çölde kum tanesi
kendimde bir arýnma büyütüyor
günahý fikrime iðneleyen tanrý kayrasý
kehanetini meleklerin sabrýnda sýnarken
ihanettir uykumda konaklayan
kýrýklarýmda kýzýla düþen bir isyan
ve biraz daha zaman kalmadý
nefes düþtükçe eskirmiþ günahlar
þimdi dilini bilmediðim bir vaveylâ
içini bildiðim nehirlerin sükûneti
gitmek ölümdür
kaçmak sen
kadim bir dosttur tanrý…ruhuma
bin defa yazýlýp çizilen kader
düþlerimde akladýðý hakikat kadar
onca yaþadým
þimdi bildim
sözünü kaybedermiþ aþk’a düþünce keder
suyun taþa deðdiði yerde üþüyünce yalnýzlýk
titrer iki kör kuyu içinde hasret
ve bu yüzden sen gözlerimde bir þeysin
helâk olacak bir meyil
sabrý nöbet tutuyor her dua da
duada yitiriyor hükmünü
aþk cinneti ile geçen tufandan
kurtulanlarýn hayâsýnda
kadim bir dosttur dua…huzuruma
ten perdesinde kapanýnca gece
oyuncular aðlaþýr kirpiklerin kasvetine
kaç ova üzerinde uçtukça o hece
çöl
kendi mahreminde bilinmez bir bilmece
ellerime kavuþma yakan ayrýlýk
aðustos da gölgeyi kovarken
zemheri de karnýný ovar
ömrün bitmeyeceðini düþleyen
ruh mu
huzur mu
oysa aþk’la yaþlanmaktýr
kalbin imkansýzla tevafuku
yemin billah dönünce köþeden
daha yeni atýyordu sevap adýmýný
þimdi ilk emir gibi okundu adýn
hangi yöne dönse içim
kendinden bir haber geçmiþim
bütün kývrýmlarýnda saklýyken hazinesi
ben o sýrrý
aþk diye içmiþim
kadim bir dosttur aþk…adýma