Çiçek Aldım Sana

nereye gitsem sen çýkarsýn karþýma
hangi kafeterya da otursam,
bir cappuccino içmek için,
sen geliyorsun son oturduǧumuz masaya,
her gün bir defa oradan geçerek,
dokunuyorum derin ruhuna…
yorgun göz kapaklarýnda,
gülümseyen sert yüzün,
hazýrlanýyor sanki bana kýzmaǧa…
okumak için açtýǧým her kitabýn
yapraklarý arasýna gizleniyorsun,
sarý sayfalarý soldurmaǧa…
son okuduǧum kitap:
Doǧan Avcýoǧlu‘ndan
Türkiye’nin Düzeni
dünü – bugünü – yarýný
orada da buluyorum, yaralý sevdamý
son aldýǧým çiçeǧi,
kimbilir belki de atmýþsýndýr þimdi
oysa ben bu gün de bir buket
çiçek aldým sana
yine gönülden sunmaǧa…
tramvayda herkes gýptayla bakýyordu,
adeta bana.
sanki sen oturuyorsun þimdi karþýmda,
ben de son makaleyi yazýyorum
Frankfurt Kitap Fuarý adýna…
her cümleye sen biçim ve içerik veriyorsun
benim adýma.
yüzüm solgun sonbahar gibi,
gözüm yaþlý hatýrlatýyor yaǧmurlu ay nisaný
doymadýǧým için sana,
yaþam böyle diyorsun son mesajýnda,
takýlýp kalan acý anýlara…

Hasan Hüseyin Arslan, 23.12.2008, Frankfurt am Main, saat 23:05’de, evde
Sosyal Medyada Paylaşın: