ÇOK ÖZLEDİM

ÇOK ÖZLEDÝM
( Farkýndalýðý özümlemek gerek )


Diyorsun ki

hayat çok abuk subuk

sabah kalkmak
kahvaltý
iþe gitmek çalýþmak
çay kahve molasý
öðle arasý þekerleme
akþam eve dönmek
her þey her þey can sýkýcý

kalýplar sýnýrlar döngüler
girdaplar

kozalar örersen kendine
kapatýrsan kapýlarý pencereleri
çýkarmazsan baþýný gömdüðün kumdan
sevmezsen görmezsen sendeki seni

içindeki perdeleri örtersen gözlerine
týkarsan kulaklarýný yüreðindeki çocuða

görkemli saraylarda da otursan
senin de olsa tüm dünya
cennetlere de gitsen
düþünceni bakýþýný

yüreðini deðiþtirmedikçe
býrakmadýkça birþeyleri arkanda
uzanmadýkça ellerin ufka
sonsuzluða
yine sýkýlýrsýn
abuk subuk gelir hayat

kahvaltýda mis kokulu çayý ekmeði
ekmek parasý kazanacak iþi
yataktan kalkabilecek gücü
dönecek evi

kahve molasý bulamayan
milyonlar milyarlar var dünyada

zamaný duvarlara resimler hasta
çalýnacak kapý uzanacak el
sýðýnacak kucak baþýný koyacak omuz
bir küçücük tatlý söz bekler kimsesizler

oysa dünyanýn en güzel
ve en deðerli hazineleri senin
þanslýsýn bilmiyorsun

bulutsuz gecelerde çýk dýþarýya
yýldýzlarý çok özledim
benim için bak yýldýzlara

açýk havayý ve denizi de hep özlüyorum
konuþ rüzgarla dalgalarla

ayaklarýn ne güzel basýyor
topraða yürüyorsun
koþ soluðun kesilene dek
bunlarý da çok çok özledim ben

hala canýn sýkýlýyorsa
abuk subuksa yine herþey
as kendini bir aðaca
bu hayat sana fazla
Nilgün ACAR 25.02.2007
Sosyal Medyada Paylaşın: