Kendi öz yurdunda üveysin, Ev sahibi sendin ama þimdi misafirsin, Ortada bir düðün var, ne gelin ne güveysin, Anadolu’nun gökyüzünde, damý yok Türk’ün.
Algýsý, vergisi, girdisi, çýktýsý omuzlarýnda yüktür, Bedelini ödediðin yurdunda, baþkalarý düktür, Elin, kolun, dilin baðlý olsa da bilirsin Allah büyüktür, Lakin sabrýnýn sonu selamet deðil Türk’ün.
Yanýnda yörende bulunan herkes, sana düþman, Kime uzattýysan yardým eli, sen oldun piþman, Ekmeðini bölüþtün zayýfladýn, onlar oldu þiþman, Yine de hoþgörüsünden ödünü yok Türk’ün.
Gölgende serinler, yüz çevirir sana, Sýnýrlarýndan giren milyonlarca dana, Baþkasý olsa, çoktan eli bulanýrdý kana, Gözü açýlmýyor bir türlü Türk’ün. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuşçubaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.