KORKUYA TUVAL YOK

Kaybolmaktan korktuðun bir yerdesin.
Öyle bir yer ki o, yeryüzüne sýðmaz.
Yeryüzündeki felaketlerden kaçmanýn yoludur; gökyüzüne çýkmak.
Sen gökte uçuþurken, çýrpýndýðýný sanýrlar.
Gülüþüne aldansalar, býrak cennette kaybolsun derler.
Göz tufanlarýný görseler, imrenirler okyanus derinliklerine.
Göz ardýndaki hayallerine konuk alsalar, onlar kaybolur koltuklarýn arasýnda; balerinler sahneye
çýkmadan.
Kaybolsan da kendinde, naif kalbinde fýrçalarýnla oynaþ.
Her kayboluþun ardýndan bir varoluþsun sen.
Hayat hýzlý akarken, onu soluklandýran bir limansýn sen.
Saðanaklar artarsa çürüyüp gidecek tekneler bir bir.
O sebeple çýktýk bu seyre, mevsim bizken.

Kalabalýk ve mutsuz olmaktan korktuðun bir yerdesin.
Önünde tarihi geçmiþ lezzetlere sýzan bir sabah perdesi.
Birazdan gramafondan türküler çalacak edasýndayken, baþýnýn üzerinde dönüp duran peri tozlarý.
Pencere önünde asýlý duran çizgi filmler.
Her biri dün geceki rüyanýn konuðu olan birbirinden deðerli kahramanlar.
Mesaisine tanýk oldum çokça.

Þimdi hiç korkmayacaðýn bir yerdesin!
Çiçeklerimi büyüten yaðmursun, geliþinin habercisi gök gürültüsü.
Þimdiler de edebiyatým, süzülüyor tuvalinin üzerlerinde.
Sen naif parmaklarýnla hayallerini okþarken.
Sen rüyalarýný resmet, en güzel renkleri doða sana armaðan etmiþken.
En güzel tuvaller gözlerinin dibinde gizli,
Ve okþanmayý bekliyor kediler.
Sosyal Medyada Paylaşın: