SENİ GÖRMELİYİM AMA VEFASIZ SANDIĞIN BİR GECEYİM...
Seni görmeliyim vefasýz gecelerce.
Soðuk gözlerinle yanmalý dünyam.
Kabartýlarýyla solgun bir gökyüzünden
Sesini duyulmalý.
Öfkenle karýþmalý topraklar.
Ta ki ölülerden seslerini duyulacaklar.
Elleriyle kazýyacaklar göklere
Altýn baþaklar korkusundan kaçýþýrken
Eski aþk rüzgarlarý onlara senidir anlatacaklarýný.
Ýçinden yaðmurlar savurmalý gölgen.
Sabýrsýz bir rüya masalýymýþçasýna senin býrakmadan
Dünya öyle bir sabýr taþýyla sýnanacak
Aðaçlarýn hýþýltýlý feryatlarý
Kaldýrýmlarca susturulan senin isimsiz adýn.
Sorma ölümünüdür anýmsatýr!
Kaybolmuþ isimsiz bir yürek içinden
Kimsesiz babadan kalma eski resimlerden geçen hislere
Annenin çektiði anlatýlamaz dertler de
Seni görmeliyim vefasýz gecelerce.
Uzak bir tepe baþýndan geçmiþi durduramadýðým
O zaman!
Kuþku ve öfkeyle yanan sokak lambalarýndan
Zamanýn saatlerce katline
Daha dönmediðin eski geçmiþ izlerinden gelmeyeceðine.
Sualler yakmakta dönmekteki her ayýn sislerinde.
Dokunmak istiyor ölümlüler!
Toprak ve de yavaþ yavaþ filizlenen menekþeler
Anlayamýyor yine geçip durmaktaki gölgeler.
Suskun!
Feryadý içlerden çýkmaz bir gecenin
Ellerinden ölüme teslim bir aný anýmsatan
O hayal,
Seni görmediðim uçurum kýyýsýndan sonrasýný hatýrlamadýðým
O dokunamadýðýn
Sararmýþ
Üstü yapraklarca örtülmüþ
Ama mutlu olduðu aþikar...
26/02/2024
Saat 02.30
YILMAZ SÜSLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.