BIR UMUT SENDROMU

// Bir Umut Sen’Dromu //

Dayandý gýrtlaðýma yokluðunun kýlýcý,
Son damlasýna geldim sabrýmýn
Güneþ batmadan daha,
Yine son sürat koþacaðým sana.
Zapt edemiyorum içimdeki hasretliði,
Kavuþmalýyým sen’dromuna.

Umudumdur,
Gözlerinin güneþ gibi düþüþü karanlýklarýma.
Umut ediyorum ki;
Býraksýn kendini yüreðimin kenarlarýna.
Düþmeden yüzüm,
Yüzündeki uçurumlarýna..

Öylece duruyor orada,
Her an gidecekmiþ gibi.
Sanki bu savaþ yeni baþlamýþta.
Yeni bir maðlubiyeti tattýrmak için.
Dursun da, zaten orda!
Çünkü bu umut, baþka bir umut.
Korkaklarýn umududur aslýnda.
Korkaklar kaybeder, bilirimm ama.
Dedim ya bir umut!

Diyorum ki,
Eðer hak etmiyorsam onu
Varsýn kaybedeyim
Olsada uçurum, yolun sonu?
Korkaklýk bana göre deðil,
Bu bendeki deli cesareti.

Söz olsun!
Bu tepeyi fethetmek için savaþacaðým!
Kaybetmek pahasýna olsada,
Ardýna bir gitme koyup
Sonuna kadar, yol alacaðým.

Nihayetinde;
Gidiþin devrim sayýlsada,
Yokluðun çýð olur,
Düþer yüreðime derin bir darbe.
Karþýyým ben!
Dedim ya!
Gülüþlerine yakýþmayan,
Gözlerindeki harbe.

Kadir TURGUT
Sosyal Medyada Paylaşın: