ESER KALMADI

Kalp param parça, þu gönül yorgun.
Artýk aþka, sevgiye, gücüm kalmadý.
Geçen þu hayata, yüreðim dargýn.
Teller kýrýk dökük, sözüm kalmadý.

Ýçerim volkan yeri, yanýyor tenim.
Þaþkýn bir aþýðým, bilinmez sonum.
Kurudu dillerim, çekildi bak kaným.
Dizlerde derman yok, takat kalmadý.

Sanki idamý verilmiþ, bir kul gibiyim.
Kendimi kaybetmiþim, sanki deliyim.
Bahçesinde solmuþ, sevda gülüyüm.
Bitti umutlarým, dalým kalmadý.

Kaðýt isyandadýr, Kalem yazmýyor.
Ne yapsam hayata, aklým ermiyor.
Hasret yüreðimde, yüzüm gülmüyor.
Artýk mutluluktan, eser kalmadý.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.

Sosyal Medyada Paylaşın: