Hala ilk günki gibi aklýmda gülüþün Yýllar sonra bu sonbahar gecesinde Bir seranat belki Belki yarým kalmýþ cümlelerin içine sindiremediði bir özlem Hayat üzerimize kocaman yýllarý yýðdýðýndan beri Ýlk kez Adýný hatýrlatýyorum kendime Ardýndan anýlar geliyor ve sonra sen Ýçimde yükselen havanýn gözyaþlarý Sen yoksun ya, ben
ÖZLEDÝM SENÝ...
Kimbilir, hangi kentin sabahlarýna uyanýyor gözlerin Ve hala kelimeleri yutuyor musun ? Konuþurken Ya da soyadýma yakýþtýrdýðýn yaðmurun adý aklýnda mý? Düþlerinde seninle uzaklara kaçan ben Ya da sen… Hala adýmý anýyor mu? Dudaklarýn Zaman eskilere uzandýðýnda Cümlelerine giriyor mu eskilerde kalmýþ o son cümleler
Bu gece bir düþ yüzün gözlerimde
Eski fotoðraflarýn geçmiþe yazýlan kýsa bir cümle
Sebep yok sadece geceme geldin
Ve ben konuþtuðum yýldýzlara anlattým seni
Uzun zaman önceydi baþladý cümlem
Daðýnýk düþüncemde büyüdü hayalin
Sebepsiz bir an
Sebepsiz bir geçmiþe açýldý kapýlar
Gökyüzü aðlarken bize
Yüzümde sebepsiz bir gülümseme
Ýlk gençliðimin ilk heyecaný ilk sevgilisi
Bu gece masum bir aþký, bizi aldým
Ve bu gece ben o çocuk yüreðimle
ÖZLEDÝM SENÝ
SÝNEM SEMERCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinem semerci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.