Zifir karanlýklara, gark olmuþsun besbelli. Bir kývýlcým beklersin, yüreðin kor deðil mi Bir tutuþþsa bedenin, olur büyük teselli. Þeb’leri nurlandýrmak,sencede zor deðil mi?
Titriyorsun ne var ki, nar ateþtesin oysa. Yanmakmý denir buna,pervaneler bir duysa Ýbrahim peygamberin,atýldýðý yer buysa. Üþüyen bedenlere, bu akis çor deðil mi?
Dibine vermiyorsun,ne ýsý nede ýþýk. Sen pervaneye vurgun,pervane sana aþýk. Bir anlam veremedim,kimler kime alýþýk. Kördüðüm misali bu, çözmesi hor deðil mi?
Sen yanarken belirir,açarsýn tüm gizleri. Sevinçmi hüzünden mi,gözyaþýnýn izleri. Alevinde raks eder,duyarýz tüm gizleri. Bazen al,yeþil olur, aþk rengi mor deði mi?
Aslýnda süt beyazsýn,uðramýþ ya karalar. Göz yaþlar bedeninde,açmýþ derin yaralar. Yanarken duyulmuyor,yakarýþlar nidalar. Her titremen rabbine,sessizce þor degilmi.
Çor;hastalýk,dert,keder Þor;söz,söyleyiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavi66 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.