ey!...
çýlgýn efkarýn müphem sesi
ak düþtü bak gecenin saçlarýna
sakladým kendimi bir kitabýn sayfasýna
ay görmedi hiç yýldýzlarýn haberi olmadý
zehirli bir sarmaþýðýn kollarý sardý bedenimi
ruhum sýkkýn bir söz gibi çöktü üstüme
kalbimde bir aðrý bir aðrý ah! onulmaz sancý
aðrý daðý kadar
dumanlý
öyle puslu ki mevsim
tüm kelimeler tekmil karþýmda dil dolaþýk ahraz duvarlar gibi
üstüme üstüme geliyor keskin ayazlar ah! ilikleri donuyor kanýmýn
üzen bir þeyler var ellerimi kalbimi kýran dalgalar boyu gök kubbeye uzanan
kimse anlamýyor kimse bilmiyor öyle iþte yollarýmý sýra sýra sarmýþ sarp daðlar
gidemem ki kendimden kaçamam kar boran yýðýlmýþ üzerime
adaleti yok ki dünyanýn kýrsýn feleðin kalemini
azgýn haramiler dayanmýþ
kapýma
hiç insafý yok
döne döne savrulan yýllarýn
ateþe düþen güllere dokunamaz hiçbir el yaklaþamaz su
kalbimin sokaklarýnda ah! çehresi kýrýk keder hep dilinde sýrnaþýk sitem
uykusuz gecelerde duvarlarda boz bulanýk resimler seçemez ki gözlerim
gelip baðrýma baðrýma oturan ishak kuþlarýna sorun
sorun neden hep hüzünlü öterler
neden hep hüzünlü
çýðlýklarý
derin uykulardan
uyanmayan kör talih
uðramaz oldun hiç semtime çalmaz oldun hiç kapýmý
görmüyor musun bahçemi sarmýþ çepeçevre sarý sarý küskütler
ah! hiç açmýyor sarýþýn papatyalarým tadý yok yaþamanýn tadý yok aðzýmýn
býraktým kendimi topraða sahipsiz bir aðaç kimsesiz kuþ gibi
dallanýp budaklanýp kök salabilir artýk ölüm üstümde
ah! haram nefeslere nasýl dayansýn bu can
beklediðim kimse yok
yok kimse
g e l m e
y â r
ayþe uçar
21092023
00:04