Havada ölümün kokusu siniyor üzerimize Aþk yangýný dört bir yanýmýzý örtüyor Kelimeler kýrýlýyor Ben paramparça oluyorum
Sahtekarlar göz yaþlarý dökerken Taþ kalplilerin vicdani kuruyor
Sahranýn çöle özlemi gibi Yaðmurun kuruyan topraða sevdasý gibi Üþüyen birinin güneþi beklemesi gibi Bir hastanýn sabahý özlemesi gibi Seni andýk Seni istedik Yüceler yücesinden
Havada ölümün kokusu var Aþkýn har olduðu Kitaba verilen sözler var Kana susayan kara yürekliler var Ölümede yaþamada Soframa hoþ geldin
Þimdi sen gittin Beyaz kefen seni benden önce sardý Tebessümünden cenneti bulan Biz kimsesizler Çok özledik seni
Ne ilkbaharým kaldý Ne yazým ne de sonbaharým kaldý Geçmiþim kýþ Geleceðim kýþ Ölüm Allah’ýn emri Neden erken gittin þifam
Ölümler sana yollar gösterirken Sabahýn seherinde hangi rüzgar seni alýp götürdü Yok olayým yok olayým Yokluðun ile ben nasýl baþa çýkacaðým Ellerim üþüyor Gözlerim sýmsýcak hayallere dalýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhat fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.