I.
Oyup asaný çýkardým.. kürek kemiðindendi acýnýn
zor belâ yaþam oynaklarýnda irinleþti sanrýlar
ilk kavgadan sýyýrýp attým gövdemi
iki aynalý kapý aymazlýðýndaydý git-gel ayný yüze varan adým
suyumu içmez, cenk oyunlarýmda yýrtamazdýn denizleri
kýt kalýnsa da yürümekleydi söylence varsýllýðýn
yol boyu kuyularda geçti erinliðim.. taþ attýðýn
dilsizdim ve bilmezdim hangi kavimdenim
kervansaraylarýnda gezgin ateþiydi
asýrlara sürgün bir sancýnýn
göðünden yuttuðum
koyulduðum;
ayna ayna gelir giderdin sýyrýklarýma.. güneþle bir
kuyu kuyu önce bocurgatý inerdi gözlerimin
yamalý sýrçasý sonra
omuzlayamazdým ve güç dayanýrdýn karartmalara kendi saklambacýndan
çelik de deðildim pamuk da; cenklerim daðýlýrdý kucaðýmda.. bilyelerim
kýlýcýmý býrakýrdým sýðýnaðýma, urganýmý.. ýþýyan ve yýrtandýn
savýlýrdý kuþatma.
II.
Yola çýkýyorsun; unutma kemendi geçirmeyi boyna
küfürlerini sývazladýðý eliyle tokalaþýp
kenti eskicinin birine ýsmarla
çamaþýr sepetinden, ipinden ve mandallarýndan söz et
hanidir, deðiþ tokuþla edinip yedeðinde tuttuðun
yavaþça kendi uzaðýna yeltensin içiyle avcun
soðuðu duymasýn merdiven korkuluklarýn
dokunma ki erimesin demir yanlarýn
aþaðýndan geçenlere örtülüne çýk
içine döngü durup kalanlarýna
var balkonuna, var; cümle-
‘ten yedeklerinle varsýn
boynunlasýn orada;
kendinden ýraðýna payladýðýnla sallan sallan avuç içinle senin
senin görülmüþ son güneþin, son gölgenin arasýna senin
oyuncaklarýný ger, atlasýný as.. onlar altýnda etinin
tüllerinden arala beni, aþaðýlarýndan geçenlerin
lodos da yok havada sus da.. yola çýkýyorsun
gör denildiðinde bakýlan külleniþime dokun!
III.
Yola çýkýyorsun; kamçýlý þairler de kalktý pus da
gör denildiðinde bakýlan külleniþe dokun
kendi közüne deðin
göçmen kuþlar kandýrýldýkça yaralarý daðlý mevsimlerin
yaban otlarý hýþýrtýsýnda ateþ böceklerine soyun
art arda sayma kaç cemre düþürüyorsun
kirinin, yokla ceplerini kininin; cümle-
‘tende damýtýlan sütünü soyunun
uðramadý say konuklarýný
çeliðini ve pamuðunu
ürperten senin;
tinler tarihinden birkaç ruh üfle, sýrlansýn kayýplarýn; çýplattýðýna bile kazýma
adýný da kendini de.. sakýn: birkaç fasikül aþk kalýr tarihinden cümle-
‘tenlerin; kraterlerine yoldaþ diye sökün edenin
üst aramasýnda geçmez adresi bir göðün, bir giyinmelerin, bir sevdalarýn
sokaklarýn ve caddelerin hep vardýðýdýr dediðim maviliði
körebeliðin düðümünde bilmesin ense kökün;
martýlar gülmecesinde iki mavi arasýydýn kentin ve aþkýn
maviden yanaydým, maviden yanaydýn
siyahtý üveyimiz, beyazdý
birdenbire deðer, yanýltmasýn ýslaklýðýn; uçma buhurluðundan
ateþ böceklerincesin yan yan savrul dinmesin yaðmurun
ulaðýdýr bil, haberini taþýr okyanusun; kulak kesilenin
gör denildiðinde bakýlan külleniþime dokun
yola çýkýyorsun!..
IV.
Yola çýkýyorsun; sözüm ona diyor hýzýrýna tanrý
bulutlarýndan bakanlar var saklý saklý
sicim gibi gerilmeli gözlerimiz; bak, milâtlardan önce bile hüküm: sancý
kutsal kitaplardaydý yasak olaný.. topraktan testisinin kýrýlganlýðý
ilk zehre kandýn; kuyularýmýzdý yangýn.. bir sürgün ortaðý
iyi halden gönderilmiþliðe yaþam betimimdi kanlýn
buydu iþte dünyalýðýn: ne çok baþýmýz vardý
ne buldulardý, neydi telâþýn bulutlardan
baktýlar da ilmek ilmekti saçýn, ama
çöz, darmadaðýndý rüzgârlarýn
bir elmaydý, bir buðdaydý
bölüþmemizdi payýn.
ne çok baþýmýz vardý, ne buldulardý; neydi telâþýn
hanidir kandým, tüm sözlerine sesimi kanattýn
þimdi köpek ulumalarýna sal karýný aðrýnýn
göðüne tüneller kazaným, dönencesinde yok ile varýnýn
göçükler altýnda kýstýr nefesimi buðulanýr aynalarýn
suya vardýðýnca kendine bakýnmandý aranacaðýn
çýplak ayaklarýnla su birikintisine gömdüðün
ürkmesin yýldýzlarýn, söylen; soluduðu
zakkum kokusudur daðýn, rüyasýz
kalmalarýyla riyasýzdýr dürtüleri
bakir kalanýydý yalýnlýðýmýzýn.
V.
Yola çýkýyorsun; adýmlarýna eþ kenti üleþ eksilttiðimize dargýn
payýma düþene hýnçlan yamaçlara diz üstü durdukça
yalvaç artýðý bir tufandýr hýncýn; kül özünde öðütülen olsun benliðim
yýkýk bir deðirmene üfür avuçladýðýný; suyla ateþine maya çal
gecelerle vardýðým ömürlerime azýðýmdýr saçýnýn karacasý
rutubetli odalardaydý, pervazýmdý; bir sarmaþýðýn
bir örümcek aðýnýn prangasýydý dört duvarýn
dört bilinmezlik arasý gidip geldiðimiz
deðil miydi yaþamak kaygýn
pencerelere el verirdi
sýðýrtmaçlarýn?
yola çýkýyorsun; sana biattýr kentim, kor günlerinden indirdim
yola verdim, buzula erdir yüreðim; gör denildiðinde bakýlýr
doku külleniþimi, kor günlerinden eðirdim.
Yola çýktýn
buzula erdin yüreðim
kor günlerindendi eðirdiðim.
M.Mustafa USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.