Selenge

Ýlkin ülkemin þiirlerinde gördüm
Büyük kuþlarýn emzirdiði bir uçuþla yazýyordu
Nasýl bir yazmak denilebilir ona
Akþamdan kalma harflerin uykusuzluðuyla
Hoyrat büyüttüðü düþleriyle
Sabahýn haraplýðýna yetiþiyordu haberleri

Bir sofra kenarýnda rast geldim önce
Kara kara pýrýltýyla bakardý
Kývýrcýk hallerini ise sonra sonra
Ýri iri gözleriyle zeytin seçer
Yanýndaki yoksullara yedirirdi
Kýyametin ilk saati olduðunu bilse
Lokmasýný emanet ederdi yetime
Yetimdi yetebilmeyi bilirdi

Yorgundu
Yüreði týrpanlý azrail gölgesiydi
Týpký benim gibi
Daha yeni çýkmýþtý son direniþin ilk kaybýndan
Dedim ya ayný sofradan bakýþtýk
Kimin acýktýysa oturduðu deðil
Kimin acýdýysa oturduðu bir sofradan

Yürüdük birlikte bir akþamýn terkisindeki azýkla
Çemberli yollardan geçerken sesine rast gelirdim
Yuvarlak oluverirdi dünya
Hep ayrýlýkçý geldiðim zamandan
Hep onunla duyumsardým
O sesi getirirdi cana
Ama hiç seçemezdim ilk sofranýn damarlandýðý zamanlarda

Yürümenin dünyaya ait olduðu bir kavram olduðunu o zaman
Anladým
Büyük yanký uyandýran romanlar gibiydi ilk gidiþlerim
Sanardým bir sahaf
Bir kitapçý
Bir þair
Bir yürekli sayardým her adýmýn çarpýntýsýný

Roman sayfalarýnýn baþ kahramaný
Orta Asya düzlüklerinin Selengesiydi
Tane tane severdi kitaplarý ve aþklarý
Biriktirdiði aþklarý ve ruhlarý
Sayfalarca yazar
Ve kursaðýna kadar dolardý

Kanýmda iplikler yaralar dikerdi
Dünyaya cüzzamlý doðanlar silsilesinde iyileþir bulurdum
Þifa mý desem
Irgatýn hasadý mý
Yaðmurlu bir günde açan göðün ilk gülüþleri mi
Yoksa
Kaybolan bir siyahýn güneþle dirilmesi mi
Hepsinin söðüt aðaçlarýnda gölgelendiði diyarlarda yaþardý

Ýri iri bakardý
Tembel sayardý þiirsizliði
Hayal saçar ürkek kuþlarýn rotasý olurdu
Sonra göç diyarlarýnýn uðultularýný çok severdi
Göçü severdi
Kuþlar gibi olurdu kuþlar

Alçak sesle konuþtuðunu hiç duymadým
Gürültü de etmezdi
Sessizliði seçer kovuðunda emzirirdi dünyasýný
Yaðmur sonrasýna randevu vermezdi
Toprak kokusuna kaçardý
Pencere kenarlý dünyasýndan

Az yetinmedik birlikte aðlaþmalarýmýza
Bir gün serçe parmaðýmýn acýdýðýný düþünse
Kýrk gün akþam ederdi uykusuzluðunda
Annesizliðin anneliðine kulaç atmýþtý çoktan

Farklý severdi bilirim
Beni dedim sevdin mi?
Sustu önce
Sakince kabardý yüreði
Ürkek kuþlarýn rüzgar duymasý gibiydi sesi
Önce kaçýþtý sonra dikleþti
Sonra bir fotoðrafa göz attý
Seni dedi
Bir ana gibi
Bir kardeþ gibi
Bir baba gibi
Bir sevda gibi
Sevdim
Bu kez ben sessizliðe dilendim
Hiç bu kadar görkemli sevilmedim biliyorum

Rengini çiçeklerden aldýðýný söylemezdi
Her suladýðý çiçekte suladýðý kendisiydi
Bilmedi
Belki de biliyordu
Ama hiç dillendirmedi
Çiçek severken baþka dünya olurdu
Kasýmpatýlarý, erguvanlarý ve begonvilleri baþ köþesinden ayýrmazdý

Rýhtýmlý deniz kýyýlarýnda dolaþtýðýmý bir tek o görmüþtü
Yabancýyken yabandým biliyordu
Ülkesinin kabul etmediði yanýk benizli buðday derdi bana
Kartallara týrpan sallayan ýrgatýn oðlu olduðumu ilk ona söylemiþtim
Baban dedi sana hiç posta atmadý mý yüreðinden
Dedim kirli sakallarýna hiç dokunamadým çocukluðumun

Ve dedim þimdi þu deniz aðlasa anlamayýz deðil mi?
Bütün gözyaþý kendi içinde çünkü
Ýþte o an beni sevdi
Bizi bir özlemin birleþtirdiðini çok sonra anladým
O acýsýyla özlüyordu
Ben ayný sýnýrlar içinde çok uzaklardakini özlüyordum

Sonra bana yürümeyi öðretir gibi þiir dokumayý öðretti
Bir aðaç dikti ve büyüttü benden
Yapraklarým yeþerdi
Kanatlarým göverdi
Elleriyle beslediðini gören acýkýrdý
Uzak diyarlara güneþ ekmeyi
Masum sokaklarda lambalara bakýþ atmayý
O öðretti bana

Ýðnesiz arýlar
Bal mumu þiirler yazdýðý da olur
Katran karasý kelimeleri bal eylediði de
Kuþlarý vardý irili ufaklý
Konmazdý bir dalýn ilk yeþilini de
Eriklerin yeþillerini seçer
Balkonuna yeþillik dikerdi

Sonra yavaþ yavaþ gitti
Hiç gelmediðini biliyordum
Kuþlarýn ülkesine
Sessizce aðýrdan ve duymadan
Ara ara kýrmýzý kanatlý simurglarda göründüðü olurdu
Ama bir kaç defadan öteye geçmedi
Yorgun kaldýðýmý bilmeden beklemek kaldý gerisin geriye
Yol kenarlarýnda
Kuþ göçlerinde
Tren raylarýnda
Orta kuþak sýcak iklim haritalarýnda
Yarým asýr yanacak sokak lambalarýnda
Türkülerde þarkýlarda þiirlerde
Hep bir bekleme duraklarý seçtim
Ama gelmedi
Veda etmem dedi son gülüþünde
Vedalar ayrýlýklar içindir diye eklemiþti

Bana da sessizce susmak kaldý
Susmak ve nefes alýrken yorulmak...
Sosyal Medyada Paylaşın: