HEP VARDI ÜMİT
Kontrol edemezdik bazý þeyleri, çaresizlik yaþanýr
Ve öylesine koyuvermek daha beter deðil mi
Ne zaman orada olmanýn farkýnda isek
Tam da o zaman aralýnýr kapýlarý yeni günün
Ve ýþýk girer de içeri dirilir ölü, kuþlar havalanýr.
Kaderi her defasýnda suçlamak ne de kolay
Her baþa gelen kötünün öznesi yapmak onu
Ya Rab duy bizi, iç sesimizi yükleniyoruz göðe
Hakikatler bizden yana baþlayýp, bizle varsa
Gölgelerin ardýnda saklanmanýn ürkekliði bu.
Güvenle çýkabilseydik yollarýna hayatýn
Ya da bu gücü telkin edecek dili duysaydýk
Böyle oldu mu, çilekeþliðin içinde sürüklenmek
Hayat dediðimiz þey, onu cesaretle yüklenebilmek.
Her düþüþte bir ders çýkaranlarla beraberim
Bir kez daha düþmemek üzere þu zeminden
Biliyoruz hepimiz, güven meselesi bu, yitirildi
Anladýkça yeniden birbirimizi kök salacaktýr yine
Ve o vakitte gür sesiyle atacaktýr narasýný neþemiz
Ýnsanlarýn dýþý kirlendi sadece, oysa içleri tertemiz.
O içleri görebilen gözler gerek bize, dýþta yok hayat
Fýtratýn merceðiyle bakabilmekse büyük maharet
Sadece insan olmasý yetmiyor mu ki, uzaðýz bize
Yýkýmlarda nasýl bir araya geliyorlar deðil mi
Ta en kuytularýndan bütün hýzýyla, hem de diz dize.
Ayný deðil miyiz küçük detaylar dýþýnda bizler
Teferruatlar nasýl koskoca kaideleri kapatýr, ezer
Bir paylaþmak, umuda bakabilmek paydasý vardý ya
Belki de o birleþtirecek insaný bence bu sabit
Hakikat diye beklenenlerin, düþlenenlerin hepsi
Yüreklerde gizli duran, hayat bulmak için bekleyen
Zulümleri bitiren, tüm yüzleri de güldüren öz, ümitti.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.