Islak kumlarýn üzerinde onlarca güzel söz zihnimizdeki o parçalý bulutlar keyfe keder bir kaç kadeh içiþimiz soyut hislerden somuta geçiþimiz... Ben lirik bir kadýndým. Gözkapaklarýmýn içinde çok þey yazýlýydý. Kuþlar, iklimini þaþýrdý ve göçüverdi göðsüme sanki oracýkta yanýyordu gökyüzü sokaðýmda mumdan ýþýklar yanardý sýra sýra neyime idi aydýnlatmak etrafý...
yanýk acýsý, doðum sancýsý, insan yazgýsý duvarýn dört tarafý, saatin yel - kovaný yalpalayarak nasýl da yürüyor þu aþk... Ben lirik bir kadýným. Cephemde onlarca mermi var büyülü bakan. kirpiklerimi þiirlere dokunduruyorum ve þairlerin kaleminin ucunda bitiveriyorum. kanadým kýrýlmadý hiç yoktu bir yaným yazmaktan hep korktu.
Ürkek bir keman sesine saðýr bir kulaktým. Sarayýnda su idim ama çok bulandým. Ben lirik bir kadýndým. Ayak uçlarýnda dünyayý tavaf eden... Yuttum tüm kelimeleri derinden gelen... Soðuktum ýsýndým. Sýcaktým soðudum. bana söylenmesini beklediðim binlerce cümleden hiç bir þey duyamayýþýmý kutluyorum. Küstüm. dýþýmdan içime herþeyinken hiçine kendi kendime yok oluyorum.