Gittik

Þehirlerden gitmedik,
Önce kalplerden yolculuk ettik,
Sonra kendimizden,
Yürüdük, bilmeden tanýmadan,
Bazen hiç görmeden,
Hayýrsýz dediklerimizden,
Hayýr görmediklerimizden,
Ve bu sefer ne yolcu eski yolcuydu,
Ne gidiþ önceki gidiþ,
Hiç dönmemecesine gittik,
Ama bu sefer birbirimizden gittik.
Sanki açtýk bir mezar,
Umutlarýmýz cürük tahtadan bir tabut,
Hayallerimiz kefendi,
Ruhumuzu sardýk, gömdükte gittik.
Besmeleyle baþladýðýmýz yoldan,
Lanet okuya okuya gittik.
Hani uðruna gözyaþý döktüm dediklerimizden،
Bu seferki kýzgýnlýk deðil,
Biz kýrgýnlýðýmýzdan gittik.
Sustuk sustuklarýmýzdan gittik,
Gülünce gülmüþ gibi yapanlardan gittik,
Biz bizi anlamayanlardan gittik.
Çoðundadanda sevdiðimizden,
Kýrmaya kýyamayýp sebepsiz kýrýlanlardan,
Bu sefer sanýrým bizi biz yapanlardan gittik.
Hep sorunu kendimizde aramaktan,
Karþimýzdakileri artýk haklý bulmaktan gittik,
Bize liman olan denizlerden,
Fakat bir yaðmurla yýkanlardan,
Bizi sýr gibi saklayýp,
Kendini kapalý kutu yapanlardan gittik,
Yani Velhasýl,
Biz aslýnda bu sefer kendimizden gittik...


Sosyal Medyada Paylaşın: