baðýra çaðýra yýrtýyor tohum kabuðunu bir ýṣýðýn peþinden gidiyor hayat nar aðaçlarý çiceklerni cömertce dökūyor güneþ tepede üzümler kýzarýyor sonra yaþýyoruz çok þükür.... zaman geçerken, geçerken bir bir eksilirken incir aĝacýnýn yapraklarý gibi yaþýyoruz çok sükür .... sonra bir sis çöküyor, bir fýrtýna kar üzerimize seriyor kendisini cömertce seriyor üstelik...
(içinizdeki çocuk ölmeden ölmeyi unutmayýn ....)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetfikri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.