Tok Olana Çöl Aşmak Marifet Değil

Hey aþkýn nurunu kirpiklerinde durmadan süzgeçe veren sevgili!
Zamanýn gerdanýnda salýnan buseleri görmezden mi gelirsin?
Rüzgarýn haþin sesi yüreðinde durur durur da,
Sen lâl edene inatla tufan mý kesilirsin?

"Yâr" dedin de,
Dað haþmetini oluk gibi eteklere dökmedi mi?
"Dar" dedin de,
Inatlarýn patikadan keçi gibi inmedi mi?
Gökyüzüne bakamadýðýn gün gelip çatýnca,
Semalar yer yüzüne kendini indirmedi mi?

Sevenin kulaðý deðil kalbi duyarmýþ,
Ýyilik mideye deðil kalbe dolarmýþ,
Görmedim, göremedim diyorsun da,
Sevdanýn gözü surete deðil, yüreðe bakarmýþ.

Tok olana çölü aþmak marifet deðildir.
Eldivenle ateþ tutmak yanmak deðildir.
"Ýki kanatlý kuþum" diyorsan þayet,
Süzülmek övünecek þey deðildir.

Kaldýr þimdi baþýný aþkýn nuru görünsün.
Zamanýn buseleri, býrak da bir çift gamze örsün.
Rüzgarýn haþin sesi yüreðinde susunca,
Tufan yerine, bað bahçe çiçeklere bürünsün.
Tufan yerine, güneþ içine sýcacýk gömülsün.

Serpil Çavuþoðlu
19/11/2013
Sosyal Medyada Paylaşın: