*** KİMSESİZLİĞİM ***

*************
Bir umuda uzandý ellerim, umutlar uzaktý
Zaman, sevi ormanlarýný tutuþturuyordu
Bulutlar çarpýþýyordu gözlerimdeki ela bakýþta.
Kirpiklerime yerleþmiþti tonlarca acýlar ...
Taþlar yaðdýrýyordu korkularýma karanlýklar
Darmadaðýným, yüreðim kanýyor uykusuzum.
***
Bilinmedik kuþlar delip geçiyordu kanlý bakýþlarýmý
Her gün doðumunda yeniden bekliyordum seni umutla
Kimsesizliðim, mutsuzluðum, çaresizliðim
Bir kobra gibi sarmýþtý dört bir yanýmdan.
Denizler dolusu aðlýyordu gözlerim, yoktun !
Hücre hücre ayrýlýklar oturmuþtu yüreðime
Bir yerde inancýmla güç buluyordum, içimdeki sonsuzlukla
Bir yerde savuruyordum duygularýmý acýlarýn içine.
Delik deþik kurþunlanýyordum gece karanlýklarýnda.
***
Eylül rüzgarlarý esiyordu kurumuþ Sonbahar’ýmda
Alay ediyordu ateþ böcekleri tüm duygularýmla
Bir sensizlik büyüyordu yüreðimde ...
Sultan daðlarý kadar.
Gerçek olmayan dost selamlarýný dinamitliyordum
Kahýrlýydý soluk alýþlarým, nefessiz kalýyordu
Mevsimler hüzün hüzün gözlerimde sararýyor
Sessiz çýðlýklarýna sýðýnýyordum içimin
Yine dudaklarýmda o þarkýlar
Sersefil aðlýyordu ...
***

Günay Koçak 22.05.2022
Sosyal Medyada Paylaşın: