AKROSTİŞ AŞKLAR
Yalnýzlýk zehirli bir yýlandýr
Her gece koynuma alýp uyuduðum
Her kâbusta gitme diye çýðlýklarýmdýr.
Ben yýldýzlardan ödünç aldýðým ýþýklarla
Uzaktan aydýnlatmaktayým gölgeleri
Bir mumdan öðrendim yaþamayý,
Her gün biraz daha erirken
Aþkýn yangýnlarýný heybemde
Gülkurusu umutlarýmý,
Kitaplar arasýnda býraktým.
Mýsralarýmda akrostiþ aþklar
Benim sevdalarým gül gazeli yar,
Uçurumun kýyýlarýnda baþlar
Ey ölüm! Bana sýrrýný anlat
Gülün derdiyle uslanayým.
Ölmeden dikenli yollarýndan geçeyim.
Yalnýzlýk ölüm kadar ince çizgi
Ve bir o kadar gizemli ve ateþli
Eski bir akrostiþ þiir dile gelir
Zaman çarmýhta gerilir
Ve bir aþk kollarýmda can verir.
Bir dönebilseydim geriye
Geçmiþin güzel günlerine
Yaþanýr mýydý söyle bunca çile
Ve sen yar.
Güneþte, buðday
Nisanda bahar, kasýmda kar
Ben senden,
Gece yýldýzýndan ayrý düþer mi?
Gülden yaþýmý silemem
Sensiz nasýl yaþanýr bilemem
Lale üþür, gül üþür
Hasret ve yalnýzlýk üþümez
Bu aþka nokta düþülmez
Sen giderken rýhtýmdan uzaklara
Küpeþteden bakarken çekilmez gidiþin
Ve dudaðýmda bir sigara gibi bitiþin.
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.