yara aldý hayat uzanýnca göðe getirip götürüp bütün güzellikleri aðzýma dayadýðýn da daraldý nefes almamamý istemedi sesimi soluðumu kesip dayandým süt diþlerimle anneme
rahlesi salkým rüzgar esintisi duygu ferasetinde durgun bir akþam aðlayarak yok ettim ilk aþkýmýn rayihasýný derken bir suçluluk belirdi bende
söylemeli miyim bilmiyorum uç sözler edip kalkýþmaktan korkuyorum karlarýn beyazý ile geçici bir yaza savaþ açmaktan
sarkýt rüyana sýzan kuruntuyu bilsin herkes baþýna gelecekleri tabii ki ebedi deðil hayat iki nefes alýp sonsuzluklarý seyretmek için savunacaðýn bir teselliyi bilmen gerek
geliyorum aþkýn rüyasýyla dizlerini büküp baþýmý okþa bu sonsuzluðun bir bitiþi olmalý olmalý elbet dudaðýný dudaðýma yasladýðýmda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.