Gözlerini devirip üstüme yýkma, güzel! Bengi sular kuruyor, gönlümün dili sukût Uzletin kucaðýnda kaybolmaktadýr, ezel Nedir bu gözlerinden sýzan isyankâr buut?
Giderken gözlerinde saklanan melûl bakýþ Ýçimde bir çiçeði soldurdu, kurþun gibi Onulmaz bir yaram var: Canhýrâþ eylül bakýþ Beni lâl eden gözler, hüzne doluþun gibi
Yapraklar sararýyor, mevsimlerden sonbahar Sýzlayan bir vâveylâ yükseliyor semâya Bulutlar sahiplenir böylesi bir hüznü, Yar! Dinmeyen yaðmurlarla çok uzaðým hümâya
II.
Gözlerini çevirip gönlüme akma, güzel! Büklüm büklüm bakýþýn doluyor bahar gibi Sineme dokunuyor; bir ýlýk, ölümsüz el Canýma can katýyor, yangýnlarda har gibi
Gönül vehme düþüyor, bir vakit kalsa uzak Pürtelâþ bir sýkýntý zaptediyor etrafý Çaresiz kalýyorum, ne yana baksam tuzak Zamansýz, arýyorum bakýþýnda ârâfý
Demlendikçe geceler hüznün en kuytusunda Süzülüyor içime, yalnýzlýðýn türküsü Uzak düþüncelerin yersiz kuruntusunda Gözlerine hapsolmuþ ayrýlýðýn öyküsü
Önder KURT Sosyal Medyada Paylaşın:
BüyükDoğu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.