Madem senin bende gönlün var idi.
Neden bunu bana bildirmedin ki.
Hani yanýyordun , için nar idi.
Niye yüreðimi kaldýrmadýn ki.
Kara bahtým beni tutup baðlarken,
Gönüllerde çeþit çeþit eðlerken,
Her bir derde için için aðlarken.
Bir gün olsun, beni güldürmedin ki.
Çekip indirmedin, gönül kuþunu.
Býkýp terk etmedin, hayal peþini.
Koynuna aldýðýn süslü düþünü.
Býrakýp, kapýmý çaldýrmadýn ki.
Sana dönüp de bakmadým diye.
Tütmedin bir sefer, tütmedin niye.
Bu sana diyerek, tek bir hediye.
Verip de uykumu böldürmedin ki.
Gitsen artýk benden, sevdaný alsan.
Birisi ismimi gönlünden silsen,
Dönsen benden baþka birini bulsan.
Niye beni sende, öldürmedin ki.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.