" Hüzün topraða düþer Siyah giyimli bulutlarý da ç’ekip üzerine Karanlýktan bir elbise diker kendine "
Göðsümde pimi çekilmiþ sonlarla Enkazýna gömüldüm diri diri Ýs kokusunun , nemli çakýl taþlarýnýn yataðýna döndü genzim U y k u s u z l u ð u n topuk sesleri mezar kirpiklerim gardiyan oldu
Nasýl da kývranýyordu bakýþlarým oysa Nasýl da düðümleniyordu sözler kalem ucuna Çözülseler kýrýlacak Açýlsalar bulaþacaktý bir þiirin can damarýna Yok yere Boþu boþuna